Nola Hatterman heeft nooit een kunstacademie bezocht. Haar opleiding krijgt ze van privéleraren als Vittorio Schiavon. Op de toneelschool (1915-1918) volgt ze de vakken tekenen en plastiek bij kunstschilder Gerrit Willem Knap. Tussen de toneelrepetities door debuteert ze in 1919 als kunstenaar op de najaarsexpositie van kunstenaarsvereniging De Onafhankelijken. Tot hlaverwege de jaren ’20 combineert Nola haar schildersbestaan met een toneelcarrière. Uiteindelijk kiest ze definitief voor de beeldende kunst. Eén van haar modellen, Lou Drenthe, opent haar de ogen voor de misstanden in de kolonie. “(…) hij was de eerste die me vertelde over de toestanden en verhoudingen in Suriname (…)”. Achterstelling en discriminatie van overzeese migranten uit de koloniën zal een belangrijk thema worden in het werk van Hatterman.
